BUDMAX Sp. z o.o.- Hurtownia Mat. Sanitarnych: instalacje wod-kan-gaz

INSTALACJE ZEWNĘTRZNE

Zapraszamy do zapoznania się z naszą ofertą

Jako hurtownia obsługująca kompleksowo wszelkie inwestycje wodne, kanalizacyjne oraz gazowe chcielibysmy Państwu w olbrzymim skrócie przedstwić nasz asortyment.

INSTALACJE WODNO-KANALIZACYJNE

Rury kanalizacyjne niezbędne są niemalże wszędzie. Dzielimy je na rury kanalizacyjne wewnętrzne oraz zewnętrzne. Wszędzie jednak muszą spełniać najważniejszą funkcję – powinny być szczelne i odporne na korozję.

Na kanalizację wewnętrzną składają się rury wyprodukowane z:

– PVC (polichlorek winylu) – rury z tego tworzywa mają bardzo dobre parametry hydrauliczne (mały współczynnik chropowatości). Są lekkie. Montuje się je łatwo i szybko. Są odporne na niszczące działanie ścieków bytowo-gospodarczych, nawet jeśli te zawierają znaczne ilości chemikaliów. Rury kanalizacyjne z PVC nie ulegają korozji, mają jednak ograniczoną odporność termiczną. Temperatura ścieków płynących w rurach wykonanych z tworzyw sztucznych nie powinna być wyższa niż 60°C, a jeśli mają podwyższoną odporność termiczną – nawet do 95°C. Kiedy w ich otoczeniu temperatura spada poniżej zera, stają się kruche i przez to narażone na uszkodzenia. Elementy instalacji z PVC dają się łatwo kształtować. Łączy się je złączami kielichowymi z gumową uszczelką (rozłącznymi) albo klejonymi (trwałymi).

– PP (polipropylen) – jest odporny na wysoką temperaturę, związki chemiczne (z wyjątkiem rozpuszczalników ropopochodnych) i ścieranie. Rury z PP łączy się przeważnie za pomocą kielichów z uszczelkami lub przez zgrzewanie kielichowe. Nie mogą być zgrzewane doczołowo.

– PE (polietylen) – Oprócz odporności na rozmaite substancje chemiczne, ścieranie oraz uszkodzenia mechaniczne odznacza się dobrą tolerancją zarówno niskiej (do -40°C), jak i wysokiej (do +80°C) temperatury. W niskiej nie traci elastyczności, dzięki czemu zrobione z niego rury nie są podatne na uszkodzenia. Wraz ze wzrostem temperatury spada jego wytrzymałość. Rury i kształtki łączy się najczęściej przez zgrzewanie doczołowe. To stosunkowo prosty sposób polegający na rozgrzaniu do odpowiedniej temperatury, a następnie zetknięciu ze sobą równo przyciętych końcówek dwóch elementów instalacji.

Na kanalizację zewnętrzną składają się rury wyprodukowane z:

PVC – szczegółowy opis powyżej
PP – szczegółowy opis powyżej
Betonowe – elementy z betonu używane są do budowy przewodów odpływowych wewnętrznych i zewnętrznych, pod warunkiem jednak, że grunt i woda gruntowa nie mają właściwości korozyjnych. Rury kanalizacyjne betonowe charakteryzują się znacznymi oporami przepływu. Są mało wytrzymałe na ścieranie i na zgniatanie, ale odporne na zmiany temperatury i środki chemiczne. Rury kanalizacyjne betonowe są ciężkie i krótkie (1 m).
Kamionkowe – stosowana w kanalizacji jest odporna na działanie środków chemicznych. Ma gładką powierzchnię wewnętrzną, przez co także małe opory hydrauliczne. Rury i kształtki kamionkowe obecnie bardzo rzadko stosuje się do budowy przewodów odpływowych zewnętrznych lub wewnętrznych, a także do budowy pionów kanalizacyjnych. Materiał ten nie jest bowiem wytrzymały na uderzenia – łatwo pęka. Z kamionki produkowane są rury kanalizacyjne kielichowe. W niektórych rurach, na ich obwodzie, w miejscu połączenia wykonane są rowki wewnątrz i na zewnątrz. Połączenie jest wtedy lepiej uszczelnione. Ze względu na stosunkowo krótkie odcinki rur kanalizacyjnych w instalacji z kamionki jest dużo połączeń. Rury mają długość 60-150 cm, średnice 10-50 cm. Najczęściej używane są przewody długości 1 m.

Średnice rur kanalizacyjnych w budownictwie jednorodzinnym:

Kanalizacja wewnętrzna – najczęściej stosowane są przewody średnicy: 32mm, 40mm, 50mm, 75mm oraz 110mm.
Kanalizacja zewnętrzna – rozpoczyna się od średnicy 110mm, 160, 200, 250, 315, 400, 500, a nawet 630mm.

Przed ułożeniem kanalizacji należy pamiętać, że przewodów instalacji kanalizacyjnej nie można prowadzić nad przewodami gazowymi ani elektrycznymi. Montując rury kanalizacyjne z tworzyw sztucznych, powinno uwzględnić się ich wydłużenia liniowe pod wpływem wzrostu temperatury. Gdy rury kanalizacyjne z tworzyw łączy się na kielich z uszczelkami, przyjmuje się, że takie połączenie kompensuje wydłużenie liniowe do 10 mm na 1 m.

Instalację układaną na zewnątrz oraz w pomieszczeniach nieogrzewanych trzeba odpowiednio zabezpieczyć przed przemarzaniem i przegrzewaniem. Temperatura nie powinna być niższa niż 5°C i wyższa niż 45°C.

Nie wolno montować poziomych rur kanalizacyjnych bezpośrednio na twardym, nieelastycznym podłożu, na przykład na betonowej wylewce.

By instalacja kanalizacyjna dobrze działała, należy pamiętać o tym, by:

rury kanalizacyjne i połączenia były szczelne;
materiał instalacji był odporny na korozję;
rury kanalizacyjne zostały ułożone zgodnie z zaleceniami producenta;
wykonawca instalacji odpowiednio zamocował rury kanalizacyjne do ścian;
piony były pionowe,
poziomy koniecznie ułożone z zachowaniem odpowiednich spadków.

INSTALACJE GAZOWE

Współczesne instalacje gazowe są bardzo bezpieczne i w zasadzie nie stwarzają zagrożenia wybuchu gazu. Najważniejsze jest jednak by zostały prawidłowo wykonane oraz potwierdzone odbiorem zakładu gazowego.

W instalacjach gazowych dopuszcza się stosowanie dwóch rodzajów rur:

rury stalowe – charakteryzują się świetną wytrzymałością na zginanie, rozciąganie i ściskanie, więc przy montażu długich odcinków nie potrzeba dodatkowych uchwytów. Ponadto są antydyfuzyjne, bardzo szczelne i ścianki nie przepuszczają tlenu bądź innych gazów z otoczenia do wewnątrz.
Nie ma też ryzyka powstania odkształceń pod wpływem działania wysokich temperatur oraz obciążeń mechanicznych. Problemem może być korozyjność i dlatego instalację gazową z rur stalowych należy odpowiednio zabezpieczyć poprzez pokrycie specjalnymii farbami antkoryzyjnymi. Warto tutaju zaznaczyć, że na zewnątrz budynku można zastosować wyłącznie rury stalowe spawane, natomiast w wewnętrznej mogą to być rury łączone specjalnymi łącznikami, dodatkowo uszczelnionymi pastami albo taśmami teflonowymi. Przewody stalowe nadają się do poprowadzenia przez kondygnację garażu przy zabezpieczeniu mechanicznym, natomiast nie należy ich prowadzić przez pomieszczenia mieszkalne
rury miedziane – jest to materiał niezwykle trwały, odporny na działanie wysokich temperatur oraz na korozję. Rury z miedzi bardzo łatwo się montuje, nie ma też problemów z doborem rury i złączki. Należy pamiętać, że nei wolno montować rur miedzianych na zewnętrznych ściankach budynku. Ogromną zaletą miedzi jest jej wyjątkowa odporność na wysoką temperaturę ponad 1000℃, co czyni ją naprawdę bezpiecznym materiałem do instalacji gazowych. W razie pożaru będzie wystarczająco dużo czasu na ewakuację domowników, bez zagrożenia wybuchem gazu.
Miedź jest oznaczona najwyższą klasą odporności na ogień, czyli A1. Warto dodać, że pod wpływem wysokiej temperatury nie wydzielają się żadne szkodliwe gazy. Miedź jest wyjątkowo żywotnym materiałem i nawet po wielu latach użytkowania zarówno wytrzymałość, jak i efektywność rur oraz kształtek miedziowych nie pogarsza się. Należy też podkreślić jej odporność na zmiany temperatury i promieniowanie UV oraz antydyfuzyjność.

Gaz doprowadzany jest do budynków rurami polietyenowymi (PE) o dobrej giętkości, które najczęściej mają średnicę DN32. Rury te zostają ułożone na głębokości około jednego metra pod ziemią.

Podłączenie rur do sieci gazowej następuje przy pomocy trójnika.

Najażniejsze, by rury zasypać ziemią, natomiast w wykopie kładzie się folię ostrzegawczą, aby przez przypadek nie uszkodzić rur przy ewentualnym ich odkopywaniu.

Lokalizację rury umożliwi metalowa wkładka, która umieszczona jest w folii.

Przewód gazowy zostaje doprowadzony do wentylowanej skrzynki gazowej, w środku której znajduje się gazomierz (przyrząd do mierzenia zużycia gazu) oraz reduktor ciśnienia (obniża ciśnienie gazu sieciowego ze średniego do wymaganego dla użytkowania urządzeń gazowych w domu ciśnienia niskiego poniżej 5 kPa).

Skrzynka musi być zrobiona z materiału niepalnego i można ją umieścić na ścianie budynku albo w linii ogrodzenia, jednak odległość od budynku musi wtedy wynosić maksymalnie 10 m.